پیش بینی کیفیت خواب بر اساس استرس، افسردگی و اضطراب با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان باردار

مقدمه: کاهش کیفیت خواب، یکی از شکایات شایع دوران بارداری است که می‌تواند بستر مناسبی را برای بسیاری از اختلالات روانی در این دوران ایجاد کند. کیفیت نامناسب خواب با پیامدهای منفی در زمینه سلامت روانی مادران باردار در ارتباط است. مطالعه حاضر با هدف پیش‌بینی کیفیت خواب بر اساس استرس، افسردگی و اضطراب با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1394 بر روی 302 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر کرمانشاه انجام شد. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مستقل و وابسته و اندازه‌گیری شده در مدل مفهومی پیشنهاد شده از الگوی معادلات ساختاری استفاده شد. آزمودنی‌ها به روش خودسنجی به تکمیل پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ (PSQI)، پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و پرسشنامه افسردگی، استرس و اضطراب (DASS-21) پرداختند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزارهای آماری AMOS (نسخه 21) و SPSS (نسخه 22) و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، ضریب رگرسیون و تحلیل مسیر انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین کیفیت خواب و بهداشت روان در زنان باردار از طریق راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ارتباط معنی‌داری وجود داشت؛ به گونه ای که استفاده از راهبردهای منفی تنظیم هیجان مانند نشخوار فکری و فاجعه پنداری باعث ابتلاء به افسردگی و اضطراب و در نتیجه کاهش کیفیت خواب شد (05/0>p). نتیجه گیری: بهداشت روان نامناسب و استفاده از راهبردهای منفی و غیر انطباقی تنظیم شناختی هیجان می‌توانند باعث کاهش کیفیت خواب در زنان باردار شوند.